Bonjour Pat Blaum!

Borko, pono jest tak, że świat dzieciństwa dla niektórych się nie kończy i mutuje się w ich dorosłym życiu tworząc emocjonalne stwory. Cholera może tak jest :) Wszak zespół nerwic ciągle rozszerza się o kolejne jednostki chorobowe.
To "zdziecięcenie" przejawia się na wiele różnych sposobów. Sama się łapię na tym i myślę sobie: cholera nie jest dobrze. Najgorzej, że to człowiek już powoli stary, zdziwaczały się robi, zatwardziały w swoich nawykach, uporze i dewiacyjnych upodobaniach.
W ramach totalnego awangardowego zdziecięcenia, na przekór do lansowania się na naszej klasie zostałam użytkownikiem Second Sexe i na miłej bardzo milutkiej stronie wita mnie teraz napis Bonjour Pat Blaum! O sweet fucker - jak to miło by było słyszeć takie powitanie co rano;)
Inna sprawa, godna poinformowania. Ruszyła strona Wrocławskiej Kampanii Przeciwdziałania Przemocy Wobec Kobiet. Strona z bardzo udaną i nienachalną ikonografią. A, że rok temu z okazji 16 dni przeciwdziałania przemocy zdarzyło mi się "pobłaznować" na konferencji to z ogromną przyjemnością zobaczyłam to dziełko. Warto zaglądnąć, jest tam sporo info z zakresu prawa oraz porady on-line.
Co do przemocy. Trochę to u mnie bardziej złożony temat. Bo ja przemoc lubię, ale w sztuce. Gorzej, jeśli ktoś uzna, że to co lubię w sztuce to musi się przekładać też na życie. Tak jak ostatni dylemat: czy odbiorcy horrorów są potencjalnymi świrami? Dyskutowaliśmy o tym sporo z Redaktorem, bo jako przeciętni połykacze przynajmniej trzech horrorów tygodniowo, uważamy się za ludzi normalnych i spokojnych. Ale może jest inaczej:) A poważnie, wracając do przemocy. Ta jest wszędzie. W życiu codziennym. W interesach. W języku. Sama nie jestem aniołkiem pod tym względem:). Jednak może czasem lekko powściągnąć się?
Choć jak to mawia Monique: więcej pejcza, mniej łańcucha.
Zdecydowanie:)