Dancing po włosku

Borko, a skoro mnie za dwie godziny zobaczysz, to nie muszę nic tu pisać do Ciebie:-)
Tak więc na zakończenie przeglądu piosenki lanserskiej udałyśmy się z Sylv na koncert (który zapowiadał się całkiem przyzwoicie: Mauro Gioia "Rendez-Vous Chez Nino Rota". Jak znacie filmy Felliniego albo Coppoli to wiecie o co chodzi, a jak nie to po jakiego grzyba mam Wam tłumaczyć:-). Tak czy inaczej, winnam mieć więcej dystansu emocjonalnego jeśli chodzi o oczekiwania, ale zwiodło mnie na manowce to, że śpiewającemu Włochowi (jego nazwisko nic mi nie mówiło) miały na scenie towarzyszyć trzy panie, które już mi obce nie są w sumie, bo chodziło o: Catherine Ringer, Martirio, Marie de Medeiros (i tu znów nadmienię: jak nic Wam to nie mówi, to nie ma se co strzępić ozora bo za późno:-). Dość tłumaczenia; spodziewałam się przyjemnego sobotniego włoskiego dancingu z elementami nostalgii śródziemnomorskiej, a to wszystko w dobrze skomponowanej panierce muzycznej. Mniam. Mniam. Kuwa. Było rzyg-rzyg.
Po pierwsze - pikolak z Italii nie dał rady. Wiele można o tym dość ładnym, smukłym chłopcu powiedzieć, ale nie to, że urodził się po to aby śpiewać. A panie? Hm, chyba można lepiej zaaranżować takie występy. Ja miałam wrażenie, że jestem na jakimś wydumanym dyplomowym przedstawieniu, gdzie główny "czeladnik" dostał bilet na loterię w postaci zaproszenia paru gwiazd, ale że one w sumie nie miały czasu, ani serca - to tak wbiegły przypadkiem na chwilę między jednym, a drugim projektem, papierosem, a kieliszkiem wina.
Ot, i tyle. Siedziałyśmy w zbyt dobrych miejscach żeby łatwo zwiać z Capitolu. Ale trudno - zobaczyłyśmy do końca, więc nie mam wyrzutów sumienia, żeby napisać: kiepsko było.
I ogólnie tak ten weekend szybko zleciał, i skok ciśnienia jakiś więc w głowie dzisiaj źle, a pogoda panie dzieju taka zjebana jak szmelc na złomie i nie podobamy się sobie wcale, oraz ubrania wiosenne frustrują swoją nieprzydatnością, książki zakupione podkurwiły masakrycznie, jeść się chce pizzy z rukolą i serem feta (nie wolno, nie wolno), a na dodatek bucik w sobotę nóżkę obtarł i nie mogę walizki na delegacyję spakować, a jutro jeszcze dentystka czeka (ale to akuratnie rzecz przyjemna, bo ja lubię chodzić do stomatologa).
O innych przyjemniejszych sprawach - koncercie Butthole Surfers - napisałam na 5W, więc wicie rozumicie, nie mam już pozytywnego mesydżu na dziś.